Η πυραμίδα, η μάθηση και ένα σχόλιο

Σύμφωνα με τα δεδομένα που παρέχει η συγκεκριμένη "πυραμίδα" για τη μάθηση, η κατάκτηση της γνώσης δεν είναι για τον μαθητή η παθητική πρόσληψη των περιβαλλοντικών ερεθισμάτων, των "πληροφοριών", αλλά το αποτέλεσμα της επικοινωνίας και της συνεργασίας του με τα μέλη της σχολικής ομάδας. Με την έννοια αυτήν, η γνώση δεν αποτελεί ένα προκατασκευασμένο υλικό που προορίζεται για αφομοίωση, αλλά "οικοδομείται" διαμέσου της διεπίδρασης που επιτυγχάνεται μεταξύ της πρότερης γνώσης του μαθητή και του γνωστικού υλικού που κομίζουν ο δάσκαλος και οι υπόλοιποι μαθητές ως άτομα και ως ομάδα. Στο πλαίσιο αυτό,ο μαθητής ασκείται στην επιλογή και αξιοποίηση των κατάλληλων στοιχείων για την "οικοδόμηση" της γνώσης του, καλλιεργώντας, συγχρόνως, την αφαιρετική,κριτική και δημιουργική σκέψη του.Παράλληλα,μαθαίνει να δέχεται τη διαφορετική άποψη, όπως αυτή προκύπτει κατά τη συνομιλιακή διεπίδραση των μαθητών και των μαθητών με τον δάσκαλο, και να την προσαρμόζει στην ατομικότητά του ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.Όμως, απαραίτητη προϋπόθεση για την αυτενεργό συμμετοχή του μαθητή στη μαθησιακή διαδικασία αποτελεί η απόσβεση του δυσάρεστου συναισθήματος που ενδεχομένως βιώνει αναφορικά προς το εκάστοτε μελετώμενο θέμα. Στο σημείο αυτό, καίριος αναδεικνύεται ο ρόλος του δασκάλου τόσο ως μέλους της ομάδας,στο βαθμό που ανταλλάσσει γνώσεις με τους μαθητές, όσο και ως καθοδηγητή της διαδικασίας, ο οποίος παρέχει το εκάστοτε χρήσιμο και ανάλογο υλικό για το "χτίσιμο" της γνώσης. Με τον τρόπο αυτόν, ο δάσκαλος μπορεί να βοηθήσει τον μαθητή να εκφράσει τα συναισθήματά του, να αναζητήσει την αιτία της πρόκλησής τους και εν τέλει να διαμορφώσει θετική στάση απέναντι στο μελετώμενο αντικείμενο. Σε αυτήν τη διαδικασία, λοιπόν, ο δάσκαλος είναι ενεργός συμμέτοχος, εξασφαλίζοντας την ανατροφοδότησή της.