Πέρασα απόψε να πω τις ευχές μου
στην ομάδα μας!
Τι να ευχηθώ άραγε;
Κάτι θα σκεφτώ...
Λοιπόν... θα σας χαρίσω πάλι φωτογραφίες,
μαζί με τις σκέψεις μου.
Για φέτος
και για κάθε νέο έτος...
Ας κυνηγήσουμε τις ιδέες μας,
όσο ανέφικτο κι αν μας φαίνεται να τις πιάσουμε
ας πετάξουμε από το παράθυρο το "πρεστίζ"
που καταργεί την αυθορμησία
ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον
να υψωθούμε λίγο πιο πάνω
από όσα μας πνίγουν και μας δηλητηριάζουν τα όνειρα
ας μη φοβηθούμε να είμαστε η εξαίρεση στον κανόνα
κι ας τιμήσουμε τις εξαιρέσεις που βλέπουμε στην τάξη μας
ας βρούμε λίγες στιγμές χαλάρωσης
και στοχασμού
ας ανακαλύψουμε από την αρχή
την απόλαυση του ωραίου
ας "μπούμε" στα παπούτσια του διπλανού,
να φανταστούμε λίγο πώς είναι η ζωή του
ας έρθουμε πιο κοντά στη φύση,
ας την αφήσουμε να μας αγγίξει
κύκλος είναι η ζωή, ο χρόνος,
οι ώρες, οι μέρες, οι στιγμές
ας βλέπουμε την κάθε στιγμή, ως αφετηρία...
Καλές μέρες να έχουμε, φίλοι,
συμμαθητές και συνάδελφοι...
Πιο πολύ με δένει μαζί σας
το "συμμαθητές",
με κάνει να νιώθω στην αφετηρία
και μου αρέσει αυτό.
Για κάποιον ανεξήγητο ακόμη μέσα μου λόγο
νιώθω τυχερή που ανήκω σ' αυτήν την ομάδα.
Ελπίζω πως η συνέχεια θα δικαιώσει αυτή την αίσθηση.
Από καρδιάς...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!
Υ.Γ. Γλυκερό μου βγήκε, το παραδέχομαι, μα δεν το σβήνω.
Το αφήνω, γιατί, όπως και να 'χει... είναι αληθινό.
Κρατήστε την ουσία και αφαιρέστε τη ζάχαρη,
όπως τινάζουμε την άχνη από τον κουραμπιέ...
